Die insedent tussen my en Meneer Eksteen.
Op 20 Oktober is my baas heeldag in Graskop Hof. Na 2 gee my kollega vir my ‘n lys met drie name wie ek moet bel. Volgens haar het die baas gevra ek moet die persone bel, vir hulle sê hy is heeldag in Graskop Hof en dat hulle hom asseblief op 21 Oktober om 9h00 moet terugbel. Hulle was Meneer le Grange (wie my kliënt is en wie se telefoon nommer ek het), Meneer Ferreira (wie Hendri se kliënt is en wie vroeër ‘n boodskap by my kollega vir Hendri gelos het en wie se telefoon nommer op Hendri se tafel was) en dan Meneer Eksteen. Wie se lêer ek nie kon opspoor nie en van wie ek ook nie ‘n telefoon nommer het nie.
Ek het die eerste twee gebel en Mnr le Grange het dit so aanvaar, en Mnr Ferreira was nie baie happy daaroor nie maar het dit ook so aanvaar. Ek het gesoek na Mnr Eksteen se lêer tussendeur die hordes telefoon oproepe wat gedurende die middag ingekom het en tussen kliënte wat ingestoom het en tussen ‘n hele aantal betalings wat ingekom het.
Ek is na half 5 by die kantoor weg (ons kantoor sluit om half 5) sonder dat ek Meneer Eksteen se lêer of telefoon nommer opgespoor kon kry.
21 Oktober het ek om 8h00 begin werk. Ek het my toonbank uitgesorteer en na nog ‘n soektog na 8 Meneer Eksteen se lêer opgespoor gekry. My baas het in daardie selfde tyd op kantoor gekom en ‘n soektog het begin na Meneer Roets se lêer wie ‘n afspraak hier gehad het en ek moes ‘n betaling vir my kollega se een lêer doen en bankstate trek en vir Chris probeer opspoor om te hoor of hy weet waar Meneer Roets se lêer is. Na ‘n soektog kry ek toe net twee briewe wat betrekking het tot Meneer Roets se saak en daarna het ‘n soektog begin na Meneer van Staden se lêer wie volgende ‘n afspraak gehad het en ek moes 'n ander prokureur firma se telefoon nommer opsoek en vir my baas gee. Toe ek dus by my tafel kom en reg is om Meneer Eksteen se telefoon nommer te soek en hom te bel, toe bel hy.
Hy trap my van die begin af uit. Ek kry skaars ‘n woord in. Hy gaan af oor my baas hom nie teruggebel het nie en hoe hy moet sukkel om hom in die hande te kry en en en. Ek verduidelik vir hom dat my baas gister heeldag in die hof in Graskop was. Hy gaan aan oor my baas hom na die hofsaak dan kon bel. Ek verduidelik vir hom dat my baas glad nie eers teruggekom het kantoor toe nie want die saak het heeldag aangehou. Ek kon nie eers die kans kry om hom te sê ek wou hom nog bel daaroor nie, want hy het net aangehou en aangehou. Hy sê vir my hy betaal goeie geld vir diens wat hy nie kry nie en dit maak hom nou (en ek haal sy presiese woorde aan) die bliksem in vir my baas. Want my baas antwoord nie sy duisende oproepe nie en bel hom ook nie terug nie. Ek was sprakeloos, wat kon ek sê? Hy wou weet of my baas nou op kantoor is en ek sê ja. Hy wil dan nou met hom praat. Ek sien my baas is op sy foon besig en ek sê dit vir die man. Hy reken hy sal aanhou tot hy met my baas kan praat. Ek laat hom aanhou. Na ‘n baie lang ruk is my baas nog steeds op sy telefoon besig en ek sê dit vir hom en hy sê hy gee nie om nie, al moet hy heeldag aanhou vir my baas, dan doen hy dit maar dis dringend dat hy met my baas praat. En tydens die hele gesprek is hy uiters ongeskik, mislik en sarkasties. Ek sit hom deur na my baas toe, waarna die twee ‘n fight op die foon gehad het. Dit was net voor 9.
Dit was net na 9 toe lui my foon weer. Dit was weer Meneer Eksteen. En hy trap my behoorlik uit en sê my so sleg dat ek die trane nie kon keer nie. Ek is soooo ontsteld daarna dat ek summier my bedanking wil insit en wil huis toe gaan. Sy woorde sny soos ‘n mes deur my. Ek was in my hele lewe nog nooit so beledig nie. Die blote gedagte aan sy woorde aan my laat my weer van voor af in trane uitbars. Hy sê hy verstaan van my baas dat ek gister vir hom ‘n boodskap moes gee en ek het nie. Ek sê vir hom ek het nie daarby uitgekom nie. Hy gaan af daaroor. Oor dit nie vir hom ‘n aanvaarbare verskoning is nie en “is dit al wat jy kan sê?” en wou weet watse posissie ek beklee in die kantoor waarna ek antwoord dat ek die ontvangs dame is. Hy gaan aan oor my baas gee my ‘n opdrag om uit te voer en vir die een of ander rede voer ek dit nie uit nie en hy wou weet hoekom nie. Hy soek ‘n geldige rede waarom ek nie die opdrag uitgevoer het nie. Wat moet ek vir die ou sê? Ek sê vir hom dat geen ander verskoning sy goedkeuring sal wegdra nie. En weer sê hy dis nie vir hom ‘n aanvaarbare verskoning nie. “Mense se lewens hang daarvan af en dit kan jou mos nie pla nie, jy is duidelik ook soos die res van Suid Afrika, wag net vir jou salaris aan die einde van die maand.” (die vet weet dit is nie so nie. En net daar bars ek in trane uit. Volgens my het ek meer as genoeg werk wat ek per maand doen om my salaris te regverdig, en dan praat ek nie van al die ekstra ure wat ek inwerk sonder enige vergoeding of erkenning nie. Hoe kan iemand my so beledig? Hy weet nie wat ek alles doen of hoe hard ek werk nie, hy ken my dan nie eers nie!) Hy wil hê ek moet behoorlik verskoning maak waarna ek “jammer” sê en toe is dit ook nie goed genoeg nie want hy moes dit konsuis uit my uit trek. Ek verduidelik aan hom die waarheid. Dat ek die boodskap gekry het, hy nie die enigste een was wat ek moes bel nie en dat ek nie sy lêer of telefoon nommer opgespoor kon kry om hom te bel nie en dat ek vanoggend eers sy lêer gekry het. Toe gaan hy af oor ek vanoggend al sy lêer gekry het, dit al na 9 is en hy het nog steeds nie my boodskap gekry nie. In trane vra ek hom of hy nou lekker kry om my so te beledig en of hy nou die hele dag gaan aangaan om dit te doen. En terwyl hy nog praat van hy beledig my nie, hy sê net wat die feite van die saak is toe vat Hendri die foon uit my hande uit en Hendri vra hom om op te hou en te wag vir ons baas om hom terug te bel.
Ek voel lus om te bedank. Summier te bedank en huis toe te gaan en nooit weer terug te kom nie, want dis so duidelik soos daglig dat ek nie bekwaam is om my werk te doen en opdragte uit te voer wat daar aan my gegee word nie. Ek sukkel om my emosies te beheer.
Om half 10 praat my baas weer met hom. My baas sê vir my die ou vra dat my baas my omverskoning moet vra namens hom (en volgens my baas is die ou baie emosioneel en huil hy aan die ander kant - shame siestog, ek het nie gedink hy is in staat daartoe nie.) Maar sy verskoning is nie vir my aanvaarbaar nie!!!!!!!!
Dit het my 26 jaar gevat om my selfbeeld op te bou en te aanvaar dat ek wel goed is in dit wat ek doen en aanpak en hier kom hierdie ou en breek 26 jaar se harde werk in ‘n halfuur se tyd heeltemal af. Hoe lank gaan dit nou vat om dit weer op te bou? Vir 26 jaar lank moes ek altyd hoor hoe sleg ek is en het ek geglo ek is ‘n totale mislukking. Tot twee jaar terug. Vir die eerste keer in my lewe het ek begin besef ek is nie ‘n totale mislukking nie. Ek doen nie alles verkeerd nie. Ek het begin sien waar my sterk punte lê. In myself begin glo. Geglo ek is goed in wat ek doen en aanpak en dat ek ‘n aanwins vir enige maatskappy sal wees wat my in diens neem. En hier kom hierdie ou en breek dit alles af. Sy woorde maal deur my gedagtes en ek kan dit net nie uit my kop kry nie al probeer ek hoe hard. En intussen moet ek steeds die skakelbord antwoord en vriendelik wees en my trane probeer beheer (wat vreeslik moeilik is) en mense ontvang wat my baas kom sien vir ‘n konsultasie. Ek kry nie my baas alleen om hom te vra of ek huis toe kan gaan nie. Dis nou buiten vir die feit dat ek lojaal is en besef dat as ek vandag moet huis toe gaan, my kollegas baie harder sal moet werk omdat hulle dan moet hol om die telefone te antwoord en mense ontvang en my baas het feitlik elke halfuur ‘n afspraak.
En dan maal die ou se woorde weer deur my kop “jy is duidelik net soos die res van Suid Afrika, doen nie jou werk nie en wag net vir jou salaris aan die einde van die maand” en dan tjank ek weer van voor af...
Wednesday, October 21, 2009
Friday, October 16, 2009
Kruispad
Alweer.
Ek en manlief het al hoeveel keer hieroor gepraat. En elke keer sê ek presies dieselfde ding en elke keer verseker hy my dat ek my verbeel of dat hy nie belangstel nie en dan laat ek dit daar.
Maar daar steek die ding nou weer kop uit gisteraand. Miskien is ek net simpel, ek weet nie, maar ek voel baie sterk oor hierdie kwessie.
Voor ek en Manlief nog getroud is, het ek besef hy dra sy suster se seun op die hande. Ek het hom gewys hoe onregverdig dit is teen sy ander suster se dogters en het hom gesê daai kind is nie syne nie, as hy sy eie kinders wil hê sal ek dit met liefde vir hom gee al wou ek eintlik nooit kinders gehad het nie. Ek het ook aan hom verduidelik dat sy ouers meer as genoeg geld het om vir hulle kind alles in die lewe te gee wat hy wil hê.
Nou ja, ons het toe ons twee dogtertjies gehad. Wou eintlik 'n seuntjie hê maar ek is baie happy met my dogtertjies en sal hulle nie verruil vir 'n seuntjie nie. Die jongste is inteendeel erger as 'n seuntjie en sy maak my gedaan. En wie wil nou 'n seuntjie hê met 'n dogtertjie soos sy?
Ek het al hoeveel keer hieroor met Manlief gepraat en elke keer hoor ek hy is happy met sy twee dogters en wil nie nog kinders hê nie en soek nie 'n seun nie. Nou kyk, ek hou nie van kinders nie, wou nooit gehad het nie, maar my eie twee is 'n uitsondering op die reël, ek is baie baie lief vir hulle en is nie spyt ek het hulle gehad nie. En ek wil nie nog kinders hê nie, maar sou graag 'n seun wou hê. As ek geweet het dat daar 105% kans is dat die volgende een 'n seun sou wees (wat mens nooit sal weet nie) dan sou ek dit oorweeg het om weer te probeer. Maar ek wil beslis nie nog 'n dogtertjie hê nie.
Nou ja, die jare loop aan, ek word ouer en is al hoe minder lus om te sukkel met baba's en hulle dinge. Ek geniet elke oomblik van my kinders se lewe, maar is elke dag wat verbygaan net meer en meer dankbaar hulle word ouer en nie jonger nie. Miskien voel ek anders daaroor soos die kinders ouer word, maar dis hoe ek nou daaroor voel.
En 'n ruk terug het my oom daaroor gepraat en ons gevra of ons nie maar wil probeer vir 'n seun nie. Hy sê elke man moet 'n seun hê. Hy het vriende wat net dogters het en as die manne besluit om vir 'n naweek te gaan jag, dan bring hierdie ouens iemand anders se seuns saam hulle.
Nou ja, ek het dit weer met manlief bespreek en hy reken alles wat hy wil doen kan hy saam sy dogters doen en hy gaan jag tog nie.
Ek besef toe met my sussie en manlief se susterskind dat ek ontsettend jaloers was toe ek hoor hulle verwag seuntjies. EK WIL OOK 'N SEUNTJIE Hê! (of gehad het). Wat doen hulle reg om seuntjies te kry? Manlief redeneer anders. Hy reken ons word gestraf en hulle doen seker iets reg om met 'n seun "geseën" te word. Ek bespreek dit weer met hom en hy reken toe weer hy het dit in 'n oomblik van swakheid gesê en hy is happy met sy twee dogters.
Toe moes hy 'n kollega se seun vir 'n skoolvakansie saam hom vat sodat die seun kan sien watter soort werk manlief doen. En daar tel ek dit weer op. Manlief kan nie uitgepraat raak oor die seun nie. En die seun se taak en sy punte en wat hulle alles saam gedoen het elke dag. Ek bespreek dit weer met hom en hy reken ek verbeel my dinge. Hy soek nie 'n seun nie.
En gisteraand kom Manlief tuis na 'n gholfsessie saam my baas. En hy sê vir my dat hy aan my baas erken het dat hy daarvan sou hou om 'n seun te hê en om dinge saam die seun te kon doen en my baas het gesê manlief kan gerus sy seun gaan haal om dinge mee saam te doen en sy seun sou dit baie geniet. Net daar strip ek my. Hoeveel keer moet ek nog hierdie gesprek voer?! Ek sal even so ver gaan om 'n seun aan te neem as dit moet en as ons bang is die volgende probeerslag lewer ook 'n dogter op. (as ons geld gehad het sou ek vir kunsmatige inseminasie gegaan het). Daar is geen manier wat ek gaan toelaat dat my man 'n ander man se seuns die wêreld heen rondvat terwyl ek en die dogters tuis moet bly of dit moet verdra nie. NO WAYS! As dit ons eie seun was, by all means, maar nie iemand anders se seun nie. Hoe moet ons dogters nou daaroor voel?
Ek bespreek die onderwerp so ligweg weer met manlief vandag. Nee reken hy, hy sou dit "gelike" het, maar hy is dood tevrede met sy twee dogters en wil beslis nie nog kinders hê nie. Hy het twee dogters en daar is ander ouers wat weer twee seuns het en graag 'n dogter wou hê wie na ons dogters se netbal sal kyk terwyl hy na hulle seuns se rugby kyk. Ek sê nee, net daar sit ek my voet neer. Ek sal dit nie toelaat nie! Ek sou ook gelike het om 'n seun te hê. Maar hy reken hy gaan nie geld mors vir kunsmatige inseminasie of vir nog 'n baba wat weer 'n dogter gaan wees wat ons dan moet grootmaak nie.
Lyk my ek sal ook nie hierdie een kan wen nie. Ek weet nie wat om te doen nie...
Ek en manlief het al hoeveel keer hieroor gepraat. En elke keer sê ek presies dieselfde ding en elke keer verseker hy my dat ek my verbeel of dat hy nie belangstel nie en dan laat ek dit daar.
Maar daar steek die ding nou weer kop uit gisteraand. Miskien is ek net simpel, ek weet nie, maar ek voel baie sterk oor hierdie kwessie.
Voor ek en Manlief nog getroud is, het ek besef hy dra sy suster se seun op die hande. Ek het hom gewys hoe onregverdig dit is teen sy ander suster se dogters en het hom gesê daai kind is nie syne nie, as hy sy eie kinders wil hê sal ek dit met liefde vir hom gee al wou ek eintlik nooit kinders gehad het nie. Ek het ook aan hom verduidelik dat sy ouers meer as genoeg geld het om vir hulle kind alles in die lewe te gee wat hy wil hê.
Nou ja, ons het toe ons twee dogtertjies gehad. Wou eintlik 'n seuntjie hê maar ek is baie happy met my dogtertjies en sal hulle nie verruil vir 'n seuntjie nie. Die jongste is inteendeel erger as 'n seuntjie en sy maak my gedaan. En wie wil nou 'n seuntjie hê met 'n dogtertjie soos sy?
Ek het al hoeveel keer hieroor met Manlief gepraat en elke keer hoor ek hy is happy met sy twee dogters en wil nie nog kinders hê nie en soek nie 'n seun nie. Nou kyk, ek hou nie van kinders nie, wou nooit gehad het nie, maar my eie twee is 'n uitsondering op die reël, ek is baie baie lief vir hulle en is nie spyt ek het hulle gehad nie. En ek wil nie nog kinders hê nie, maar sou graag 'n seun wou hê. As ek geweet het dat daar 105% kans is dat die volgende een 'n seun sou wees (wat mens nooit sal weet nie) dan sou ek dit oorweeg het om weer te probeer. Maar ek wil beslis nie nog 'n dogtertjie hê nie.
Nou ja, die jare loop aan, ek word ouer en is al hoe minder lus om te sukkel met baba's en hulle dinge. Ek geniet elke oomblik van my kinders se lewe, maar is elke dag wat verbygaan net meer en meer dankbaar hulle word ouer en nie jonger nie. Miskien voel ek anders daaroor soos die kinders ouer word, maar dis hoe ek nou daaroor voel.
En 'n ruk terug het my oom daaroor gepraat en ons gevra of ons nie maar wil probeer vir 'n seun nie. Hy sê elke man moet 'n seun hê. Hy het vriende wat net dogters het en as die manne besluit om vir 'n naweek te gaan jag, dan bring hierdie ouens iemand anders se seuns saam hulle.
Nou ja, ek het dit weer met manlief bespreek en hy reken alles wat hy wil doen kan hy saam sy dogters doen en hy gaan jag tog nie.
Ek besef toe met my sussie en manlief se susterskind dat ek ontsettend jaloers was toe ek hoor hulle verwag seuntjies. EK WIL OOK 'N SEUNTJIE Hê! (of gehad het). Wat doen hulle reg om seuntjies te kry? Manlief redeneer anders. Hy reken ons word gestraf en hulle doen seker iets reg om met 'n seun "geseën" te word. Ek bespreek dit weer met hom en hy reken toe weer hy het dit in 'n oomblik van swakheid gesê en hy is happy met sy twee dogters.
Toe moes hy 'n kollega se seun vir 'n skoolvakansie saam hom vat sodat die seun kan sien watter soort werk manlief doen. En daar tel ek dit weer op. Manlief kan nie uitgepraat raak oor die seun nie. En die seun se taak en sy punte en wat hulle alles saam gedoen het elke dag. Ek bespreek dit weer met hom en hy reken ek verbeel my dinge. Hy soek nie 'n seun nie.
En gisteraand kom Manlief tuis na 'n gholfsessie saam my baas. En hy sê vir my dat hy aan my baas erken het dat hy daarvan sou hou om 'n seun te hê en om dinge saam die seun te kon doen en my baas het gesê manlief kan gerus sy seun gaan haal om dinge mee saam te doen en sy seun sou dit baie geniet. Net daar strip ek my. Hoeveel keer moet ek nog hierdie gesprek voer?! Ek sal even so ver gaan om 'n seun aan te neem as dit moet en as ons bang is die volgende probeerslag lewer ook 'n dogter op. (as ons geld gehad het sou ek vir kunsmatige inseminasie gegaan het). Daar is geen manier wat ek gaan toelaat dat my man 'n ander man se seuns die wêreld heen rondvat terwyl ek en die dogters tuis moet bly of dit moet verdra nie. NO WAYS! As dit ons eie seun was, by all means, maar nie iemand anders se seun nie. Hoe moet ons dogters nou daaroor voel?
Ek bespreek die onderwerp so ligweg weer met manlief vandag. Nee reken hy, hy sou dit "gelike" het, maar hy is dood tevrede met sy twee dogters en wil beslis nie nog kinders hê nie. Hy het twee dogters en daar is ander ouers wat weer twee seuns het en graag 'n dogter wou hê wie na ons dogters se netbal sal kyk terwyl hy na hulle seuns se rugby kyk. Ek sê nee, net daar sit ek my voet neer. Ek sal dit nie toelaat nie! Ek sou ook gelike het om 'n seun te hê. Maar hy reken hy gaan nie geld mors vir kunsmatige inseminasie of vir nog 'n baba wat weer 'n dogter gaan wees wat ons dan moet grootmaak nie.
Lyk my ek sal ook nie hierdie een kan wen nie. Ek weet nie wat om te doen nie...
Die bevredigende telefoon oproep
Dis presies wat ek vandag in is, 'n uitsonderlike goeie bui.
Eintlik het dit alles gister al begin. Aan die begin van die jaar het my baas sy dogter se kêrel aangestel om by ons kantoor te begin werk. Hy het verlede jaar matriek geskryf en leer hierdie jaar om 'n prokureur te word. Ag en hy probeer regtig baie hard. (of so dink ons almal)
Gister het hy 'n telefoon gesprek met iemand gehad oor 'n sekere kliënt en hy skryf toe vir my 'n briefie om vir die persoon te skryf om hulle oproep te bevestig en wat alles daarin bespreek was. In sy laaste paragraaf lui die bewoording toe as volg: "skrywer is heeltemal bevredig deur die telefoon oproep tussen skrywer en Leonie van u kantore...". Ek roep hom en sê ek stem glad nie saam met sy woord keuse nie en sou die woord "bevredig" eerder vervang met iets anders soos "tevrede" en die sin oortik dat dit sin maak. Ek wil net eers by hom hoor of dit reg is as ek dit dan doen, tensy hy wil hê ek moet dit so los, in welke geval ek baie bly is om te sien dat hy heeltemal bevredig word deur telefoon oproepe.
Nou ja, sy gesig het die hele reënboog se kleure weerspieël en hy was nie baie happy met my nie! Na ek die brief getik het (en reggemaak het) het hy sy geskrewe brief opgefrommel en weggegooi. Toe die baas later op kantoor kom het ek die brief weer uitgegrou en vir die baas vertel dat ek baie bekommerd is oor Fanie*, want hy word heeltemal bevredig deur telefoon oproepe en ek wys hom die brief. Nou ja, ek het 'n vuis hou op my arm gekry daarvoor! Fanie is toe nou die bespotting van die kantoor.
En vandag is nou Fanie se verjaarsdag. Die kantoor gee gesamentlik vir die een wat verjaar 'n kaartjie wat deur almal onderteken is. Ek het besluit ek sal eerste die kaartjie onderteken en skryf toe daarin: "Baie geluk met jou verjaarsdag. Mag jy vir nog baie jare bevredig word deur jou telefoon oproepe!"
Nou ja, ek sal maar die gevolge van my woorde moet vat!
Eintlik het dit alles gister al begin. Aan die begin van die jaar het my baas sy dogter se kêrel aangestel om by ons kantoor te begin werk. Hy het verlede jaar matriek geskryf en leer hierdie jaar om 'n prokureur te word. Ag en hy probeer regtig baie hard. (of so dink ons almal)
Gister het hy 'n telefoon gesprek met iemand gehad oor 'n sekere kliënt en hy skryf toe vir my 'n briefie om vir die persoon te skryf om hulle oproep te bevestig en wat alles daarin bespreek was. In sy laaste paragraaf lui die bewoording toe as volg: "skrywer is heeltemal bevredig deur die telefoon oproep tussen skrywer en Leonie van u kantore...". Ek roep hom en sê ek stem glad nie saam met sy woord keuse nie en sou die woord "bevredig" eerder vervang met iets anders soos "tevrede" en die sin oortik dat dit sin maak. Ek wil net eers by hom hoor of dit reg is as ek dit dan doen, tensy hy wil hê ek moet dit so los, in welke geval ek baie bly is om te sien dat hy heeltemal bevredig word deur telefoon oproepe.
Nou ja, sy gesig het die hele reënboog se kleure weerspieël en hy was nie baie happy met my nie! Na ek die brief getik het (en reggemaak het) het hy sy geskrewe brief opgefrommel en weggegooi. Toe die baas later op kantoor kom het ek die brief weer uitgegrou en vir die baas vertel dat ek baie bekommerd is oor Fanie*, want hy word heeltemal bevredig deur telefoon oproepe en ek wys hom die brief. Nou ja, ek het 'n vuis hou op my arm gekry daarvoor! Fanie is toe nou die bespotting van die kantoor.
En vandag is nou Fanie se verjaarsdag. Die kantoor gee gesamentlik vir die een wat verjaar 'n kaartjie wat deur almal onderteken is. Ek het besluit ek sal eerste die kaartjie onderteken en skryf toe daarin: "Baie geluk met jou verjaarsdag. Mag jy vir nog baie jare bevredig word deur jou telefoon oproepe!"
Nou ja, ek sal maar die gevolge van my woorde moet vat!
Thursday, October 15, 2009
Kinders en hulle sêgoed
My jongste dogtertjie is baie bekkig. Sy sê haar sê no matter what en sy het September maand 4 jaar oud geword. En ek verkies dit so. Die oudste een is stil, skaam en teruggetrokke. Maar ek het hulle anders grootgemaak. Met die oudste was ek baie baie strenger en sy is deur 'n moeilike tyd in haar kort lewe. Net na die jongste se geboorte het my eie persoonlikheid vreeslik baie verander en het ek self van stil, skaam, teruggetrokke en iemand wat 1000 keer dink en niks sê nie verander na iemand wat 1000 goed sê en dan eers besef wat gesê is en dan 'n "o well, I'll take the consequences of what I just said" houding inneem. En dis met hierdie persoonlikheid wat ek my jongste grootmaak.
Nou ja, ek het so gesmile gister middag na werk tydens etenstyd. Op 13 Oktober was die kleuterskool op 'n uitstappie en toe ons hulle die middag by die skool gaan haal vertel hulle vir ons dat ene Vian Joubert sy arm gebreek het en hulle weet nie wat hy gedoen het om dit reg te kry nie.
Gisteraand sit ons in die sitkamer en eet en die kinders gesels land en sand en op 'n stadium word Vian Joubert se naam weer geopper in hulle gesprek, maar dit gaan toe nie oor sy arm nie. Omdat daar twee seuntjies genaamd Vian in ons jongste se klas is, het Manlief vergeet watter Vian nou die een is wie se arm gebreek is en toe hy nou die naam Vian hoor, vra hy: "Wie het nou weer sy arm gebreek?"
Ons jongste is toe heeltemal ontstoke oor die vraag en sy antwoord: "Niemand het sy arm gebreek nie, hy het self sy arm gebreek!"
Manlief sê: "ja man ek weet hy het self sy arm gebreek, maar wat is die seuntjie se naam nou weer?"
En die antwoord kom: "Vian Joubert". (Stilte terwyl sy bietjie daaroor nadink) "Maar ek het mos al vir jou gesê, hoeveel keer moet ek dit nog sê huh?"
Nou ja, wat antwoord jy as jy jou eie woorde moet aanhoor van jou jongste dogtertjie af?
Later vra sy vir nog 'n bord kos. Sy gee haar leë bord vir haar pa en haar pa sit dit toe net op sy skoot neer en sê hy sal nou vir haar nog kos gaan inskep. Hy sit nog 'n rukkie. Toe hy opstaan, vra hy net terloops weer vir haar, net om doodseker te maak dat sy wel nog honger is: "Moet ek nou vir jou nog kos gaan inskep?"
Die antwoord wat hy kry: "Ek het mos gesê ja, luister jy dan nie as ek met jou praat nie?" en toe klap sy nog met die tong ook!
Ag maar dit hou ten minste die lewe interessant...
Nou ja, ek het so gesmile gister middag na werk tydens etenstyd. Op 13 Oktober was die kleuterskool op 'n uitstappie en toe ons hulle die middag by die skool gaan haal vertel hulle vir ons dat ene Vian Joubert sy arm gebreek het en hulle weet nie wat hy gedoen het om dit reg te kry nie.
Gisteraand sit ons in die sitkamer en eet en die kinders gesels land en sand en op 'n stadium word Vian Joubert se naam weer geopper in hulle gesprek, maar dit gaan toe nie oor sy arm nie. Omdat daar twee seuntjies genaamd Vian in ons jongste se klas is, het Manlief vergeet watter Vian nou die een is wie se arm gebreek is en toe hy nou die naam Vian hoor, vra hy: "Wie het nou weer sy arm gebreek?"
Ons jongste is toe heeltemal ontstoke oor die vraag en sy antwoord: "Niemand het sy arm gebreek nie, hy het self sy arm gebreek!"
Manlief sê: "ja man ek weet hy het self sy arm gebreek, maar wat is die seuntjie se naam nou weer?"
En die antwoord kom: "Vian Joubert". (Stilte terwyl sy bietjie daaroor nadink) "Maar ek het mos al vir jou gesê, hoeveel keer moet ek dit nog sê huh?"
Nou ja, wat antwoord jy as jy jou eie woorde moet aanhoor van jou jongste dogtertjie af?
Later vra sy vir nog 'n bord kos. Sy gee haar leë bord vir haar pa en haar pa sit dit toe net op sy skoot neer en sê hy sal nou vir haar nog kos gaan inskep. Hy sit nog 'n rukkie. Toe hy opstaan, vra hy net terloops weer vir haar, net om doodseker te maak dat sy wel nog honger is: "Moet ek nou vir jou nog kos gaan inskep?"
Die antwoord wat hy kry: "Ek het mos gesê ja, luister jy dan nie as ek met jou praat nie?" en toe klap sy nog met die tong ook!
Ag maar dit hou ten minste die lewe interessant...
Tuesday, October 13, 2009
My lisensie
Ek het my baas gevra vir 'n dag se verlof en hy het my 'n hele halfuur langer op kantoor gehou om 'n baie belangrike dokument te tik en gevra dat ek telefonies beskikbaar moet wees. Daarna het Manlief my vir nog 'n bestuursles gevat. Ek het hom gevra dat hy sy stophorlosie moet saamneem en my tyd moet vat en dat hy geen woord mag sê tot ek klaar is nie. Hy doen dit toe so. Ek doen die voorrit inspeksie en die baan en na die tyd sê hy net vir my dat ek dit binne 20 minute gedoen het en dat ek dit gedruip het want ek het die kar laat rol by die drie punt draai en by die een parallel parkering was ek nie in my blok nie. Ek oefen toe weer die parallel en kry dit toe reg. Hy klim in en ons trek weg. Ek vergeet die remme is baie skerp en toe ek die eerste keer stop, toe val die kinders van die agterste sitplek af en Manlief stamp sy knie blou teen die voorkant van die kar. Shame, ek het sooooo sleg gevoel! Ek trek toe weer reg weg en stop by die uitgang van die lisensie kantore. Ek sien toe dat ek tussen die bome en heining die pad kan sien, sien die pad is skoon en net toe ek in die pad inbeweeg, toe jaag daar weer 'n bakkie om die hoek en ek laat die kar weer terugloop. Nes gebeur het met my eerste probeerslag vir my lisensie. En Manlief sê net daar fail ek die toets. Ek moet eerder daar dood remme aanslaan en in die middel van die pad stop. Die bakkie kan of om my ry, of my stamp en dit sou sy skuld gewees het omdat hy baie vinniger gery het as wat hy mag.
Nou ja, die res van die pad verloop toe goed en manlief skreeu nou nie meer op my nie want ek ry darem nou baie beter as voorheen. Ek lees die Huisgenoot van voor tot agter net om my aandag op iets anders te vestig en ek drink 3 kalmeerpille voor ek gaan slaap. Ek slaap toe lekker, sonder enige nagmerries soos ek die vorige 2 weke elke liewe aand gehad het oor my lisensie. Vieruur die oggend skrik ek wakker, hoor die donderweer buite en dit sous soos dit reën. Ek bid dat dit net nie moet soos as ek vir my lisensie moet ry nie.
Ek staan op vanoggend, sluk nog twee kalmeerpille. Ek gaan gou in kantoor toe voor 8 en sit my rekenaar aan. Ry heel oggend saam Manlief terwyl hy sy besigheid doen. Voor 9 bel die kantoor. Ek moet vandag ingaan kantoor toe om veranderinge aan te bring aan die dokument wat ek gistermiddag getik het. Gaan eet rustig 'n ontbyt by Wimpy en tuis sluk ek 'n uur voor ek moet ry weer twee kalmeerpille. My afspraak is vir 13h00. Ek jaag Manlief aan en ons ry al 12h45 by die huis en kom voor half 1 daar aan. Ek stap na die ou omie toe en wonder bo wonder is hy toe heel vriendelik en groet ons ook vriendelik. Ek was stomgeslaan. Maar ek dink dis dalk oor hy my herken het van twee weke terug se toets. Daar was 'n trok besig met 'n toets op die baan, maar nietemin stuur die omie my baan toe.
Voor die toets begin sê hy toe vir my ek moet ontspan. Die vorige keer was hy doodstil en bot en het net die nodige gesê. Nou praat hy met my. WOW! Dit help baie. Ek doen die baan. By die eerste gang parkering stop ek die kar net voor die spieëljie die paaltjie stamp. Ek maak die baan in 13 minute! En dis nou ingesluit die omie se gepraat en ingesluit die voorrit inspeksie en ingesluit die tyd wat ek moes wag vir die trok om weg te trek en te ry voor ek kon wegtrek by die stopstraat. Ek voel sommer trots op myself. Hy sê ek slaag die baan. Dankie tog daarvoor. Elke liewe aand se nagmerries dop ek die baan of nog voor ek in die kar geklim het!
Hy klim in en sê weer ek moet ontspan. Ek sê vir hom dis moeilik want na my toets moet ek teruggaan werk toe. Hy vra hoekom. Ek sê vir hom dat ek gevra het vir 'n dag se verlof, maar my baas het my gebel en gesê ek moet inkom na my toets en ek sê ook vir hom dis wat die vorige keer ook gebeur het, ek moes voor en na die tyd gewerk het. Hy vra of dit my voertuig is, en ek sê nee, ek leen die kar. Ek vertel hom dat ek my man se knieë blou gestamp het oor ek nie gewoond is aan die remme nie en die remme baie skerp is. Hy dink toe dis snaaks. Hy vra my oor alles uit terwyl ek ry. My man, hoe lank ek getroud is, hoeveel kinders ek het en hoe oud hulle is, waar ek werk, waar ek bly, hoe lank ek al in die omgewing bly en werk, hoeveel mense ons in ons kantoor is en nog vele meer, waar my pa en waar my ma in die lewe is en deurentyd praat hy met my oor waar en wanneer ek moet stop en moet rem en dies meer. Dit was toe heel aangenaam. En die omie ook. Wonder wat met hom gebeur het...
Terug by die kantore stap ek agter hom aan na sy kantoor toe. Ek sit. Hy haal 'n vorm uit en ek wil wil opgewonde raak dat ek dit dalk geslaag het. Hy sit en werk sy somme uit en my moed sak weer. Hy vertel my van alles wat ek verkeerd gedoen het. Ek obserweer te laat, ek kyk nie in my spieëltjies nie en en en. Hy skuif die vorm voor my in om te teken en sê niks. Die vorige keer moes ek ook die vorm teken toe ek gedruip het en my moed is toe heeltemal in my skoene in gesak. Ek teken en kyk en sien daar is geen merk in die "fail" blokkie nie. Ek kyk weer en sien die merkie is in die "pass" blokkie. Ek voel hoe verligting oor my spoel. Hy laat my die vorms teken en sê ek het geslaag en wens my geluk. Kry my bo by die kantore waar ek moet betaal en gee vir my die nodige vorms en groet ons vriendelik toe hy loop. Dankie tog. Dis verby. Geen meer oefeninge met kinders wat lastig is en jou aandag heeltyd aftrek nie. Geen meer in toue staan vir afsprake nie, geen meer geld wat gemors word as jy druip nie, ek voel nie skuldig oor die R1 000,00 om die kar op die pad te kry nie, ek voel dit was die moeite werd. En nou het die pienk lisensie sleutelhouer wat Manlief vir my gekoop het toe hy sy lisensiekaart gekry het, eindelik 'n doel.
Dit was regtig 'n baie groot verligting. Nou is ek wettig op die pad. Dit voel so onwerklik...
Nou ja, die res van die pad verloop toe goed en manlief skreeu nou nie meer op my nie want ek ry darem nou baie beter as voorheen. Ek lees die Huisgenoot van voor tot agter net om my aandag op iets anders te vestig en ek drink 3 kalmeerpille voor ek gaan slaap. Ek slaap toe lekker, sonder enige nagmerries soos ek die vorige 2 weke elke liewe aand gehad het oor my lisensie. Vieruur die oggend skrik ek wakker, hoor die donderweer buite en dit sous soos dit reën. Ek bid dat dit net nie moet soos as ek vir my lisensie moet ry nie.
Ek staan op vanoggend, sluk nog twee kalmeerpille. Ek gaan gou in kantoor toe voor 8 en sit my rekenaar aan. Ry heel oggend saam Manlief terwyl hy sy besigheid doen. Voor 9 bel die kantoor. Ek moet vandag ingaan kantoor toe om veranderinge aan te bring aan die dokument wat ek gistermiddag getik het. Gaan eet rustig 'n ontbyt by Wimpy en tuis sluk ek 'n uur voor ek moet ry weer twee kalmeerpille. My afspraak is vir 13h00. Ek jaag Manlief aan en ons ry al 12h45 by die huis en kom voor half 1 daar aan. Ek stap na die ou omie toe en wonder bo wonder is hy toe heel vriendelik en groet ons ook vriendelik. Ek was stomgeslaan. Maar ek dink dis dalk oor hy my herken het van twee weke terug se toets. Daar was 'n trok besig met 'n toets op die baan, maar nietemin stuur die omie my baan toe.
Voor die toets begin sê hy toe vir my ek moet ontspan. Die vorige keer was hy doodstil en bot en het net die nodige gesê. Nou praat hy met my. WOW! Dit help baie. Ek doen die baan. By die eerste gang parkering stop ek die kar net voor die spieëljie die paaltjie stamp. Ek maak die baan in 13 minute! En dis nou ingesluit die omie se gepraat en ingesluit die voorrit inspeksie en ingesluit die tyd wat ek moes wag vir die trok om weg te trek en te ry voor ek kon wegtrek by die stopstraat. Ek voel sommer trots op myself. Hy sê ek slaag die baan. Dankie tog daarvoor. Elke liewe aand se nagmerries dop ek die baan of nog voor ek in die kar geklim het!
Hy klim in en sê weer ek moet ontspan. Ek sê vir hom dis moeilik want na my toets moet ek teruggaan werk toe. Hy vra hoekom. Ek sê vir hom dat ek gevra het vir 'n dag se verlof, maar my baas het my gebel en gesê ek moet inkom na my toets en ek sê ook vir hom dis wat die vorige keer ook gebeur het, ek moes voor en na die tyd gewerk het. Hy vra of dit my voertuig is, en ek sê nee, ek leen die kar. Ek vertel hom dat ek my man se knieë blou gestamp het oor ek nie gewoond is aan die remme nie en die remme baie skerp is. Hy dink toe dis snaaks. Hy vra my oor alles uit terwyl ek ry. My man, hoe lank ek getroud is, hoeveel kinders ek het en hoe oud hulle is, waar ek werk, waar ek bly, hoe lank ek al in die omgewing bly en werk, hoeveel mense ons in ons kantoor is en nog vele meer, waar my pa en waar my ma in die lewe is en deurentyd praat hy met my oor waar en wanneer ek moet stop en moet rem en dies meer. Dit was toe heel aangenaam. En die omie ook. Wonder wat met hom gebeur het...
Terug by die kantore stap ek agter hom aan na sy kantoor toe. Ek sit. Hy haal 'n vorm uit en ek wil wil opgewonde raak dat ek dit dalk geslaag het. Hy sit en werk sy somme uit en my moed sak weer. Hy vertel my van alles wat ek verkeerd gedoen het. Ek obserweer te laat, ek kyk nie in my spieëltjies nie en en en. Hy skuif die vorm voor my in om te teken en sê niks. Die vorige keer moes ek ook die vorm teken toe ek gedruip het en my moed is toe heeltemal in my skoene in gesak. Ek teken en kyk en sien daar is geen merk in die "fail" blokkie nie. Ek kyk weer en sien die merkie is in die "pass" blokkie. Ek voel hoe verligting oor my spoel. Hy laat my die vorms teken en sê ek het geslaag en wens my geluk. Kry my bo by die kantore waar ek moet betaal en gee vir my die nodige vorms en groet ons vriendelik toe hy loop. Dankie tog. Dis verby. Geen meer oefeninge met kinders wat lastig is en jou aandag heeltyd aftrek nie. Geen meer in toue staan vir afsprake nie, geen meer geld wat gemors word as jy druip nie, ek voel nie skuldig oor die R1 000,00 om die kar op die pad te kry nie, ek voel dit was die moeite werd. En nou het die pienk lisensie sleutelhouer wat Manlief vir my gekoop het toe hy sy lisensiekaart gekry het, eindelik 'n doel.
Dit was regtig 'n baie groot verligting. Nou is ek wettig op die pad. Dit voel so onwerklik...
Monday, October 12, 2009
Leerling en Bestuurders lisensies
Die jaar na ek matriek geskryf het, het my pa my begin leer bestuur. Ek het 'n boekie by my vriendin gekry genaamd "Slaag jou leerling lisensie die eerste keer" en daaruit geleer. Nie vreeslik hard geleer nie, maar darem. Ek slaag toe my leerling lisensie die eerste keer. My pa leer my met sy Toyota om te bestuur tot hy sy Toyota sat gery het en ek nie verder kon leer nie.
Om 'n lang storie kort te maak gebeur dit toe dat ek uit die huis uittrek en die mense by wie ek intrek het niemand 'n voertuig waarmee ek kan leer bestuur of gaan vir my lisensie nie. My leerling verval toe.
Terwyl ek eksamens skryf vir my Human Resource Management en 7 maande swanger is met my jongste dogtertjie, gaan skryf ek my leerling lisensie die tweede keer. Ek leer uit dieselde boekie en ek leer hierdie keer baie hard daarvoor. Ek druip dit. Kon dit nie glo nie! Net daar gooi ek my boekie weg, want dis duidelik dat die boek se titel alles sê "Slaag jou leerling lisensie die eerste keer" beteken dat jy dit die eerste keer sal slaag en beslis nie die tweede, derde en vierde keer nie. Almal dink ek is simpel, maar dis hoe ek daaroor voel. Manlief gaan op dieselfde dag toe (seker vir die 4de keer) om sy leerling lisensie te skryf en hy slaag dit. Hy het ook nooit 'n voertuig gehad nie en skryf net elke keer weer en weer sy leerling.
Ons trek toe van Pretoria af na Witrivier toe en manlief leen my ouma se kar en gaan vir sy lisensie. Die eerste keer toe hy gaan in Witrivier, toe het hy nie 'n beursie nie en ek sit toe vir hom geld in sy ID boekie vir ingeval hy sy lisensie kry dan het hy darem geld om daarvoor te betaal. Ek dink ook toe net so ver soos my neus en sit die geld voor in die ID boekie. Met sy toets vra hulle sy ID en hy gee sy ID vir die toetsbeampte. En toe die beampte die geld voor in die ID sien, sê hy net daar hy aanvaar nie omkoopgeld nie en net daar en dan pluk manlief sy lisensie sonder om eers in die voertuig te klim! Die tweede keer gaan hy na Nelspruit toe en hulle pluk hom toe oor hy nie by 'n bestuurskool was vir lesse nie. Die derde keer gaan hy weer na Nelspruit toe en hulle pluk hom oor hy "gerol" het en hy het nie.
Nietemin, sy leerling verval toe ook. Tot ek besluit het tot hier toe en nie verder nie. Om jou hart in jou keel te voel klop as jy blou ligte sien is nie meer snaaks of lekker nie. En om heeldag aldag tuis te sit oor jy nie wil ry nie oor jy bang is vir verkeersbeaptes, is ook nie meer lekker nie. Ek besluit ek gaan deurdruk en ons sal weer gaan.
Manlief kerm nog dat ons finansies dit nie toelaat nie, maar plan sal ek maak, maar omdraai kans is daar nie. Ons maak afsprake deur iemand anders vir ons leerling lisensies in Komatiepoort. Ek betaal 'n ou van 'n bestuurskool vir leerstof wat ek Maandag kry en ons skryf Woensdag. Ek leer hard, manlief leer hard. Ons gaan skryf. Ek skryf my vraestel binne 20 minute klaar en voel tevrede dat ek vol punte gaan kry. Manlief skryf baie langer. Toe ons klaar geskryf het moes ons buite staan terwyl die vraestelle gemerk word. Manlief stres. Blykbaar het hy 'n vraestel gekry wat nie baie lekker was nie. Niks wat hy geleer het was in daardie vraestel nie. Ek bid net dat manlief sy leerling moet kry. Na wat soos 'n ewigheid gevoel het, roep die dame 5 mense in. Toe stres ons eers. Ek weet ek moet dit slaag, manlief is dood seker hy pluk dit. Ek reken hulle roep dalk net 5 mense op 'n slag in om die nuus te deel, of daar is net 5 wat slaag of net 5 wat druip, maar dis onmoontlik want ek is seker ek slaag en manlief is seker hy druip. Die 5 kom uit en ons hoor die een sê sy het dit nie gemaak nie. Nou stres manlief eers. Die res van ons word ingeroep en toe sy sê "Congratulations, you all have passed your learners licence" toe voel dit of 'n baie swaar gewig van my en manlief se skouers af is. Ek kan nie ophou dankie sê nie.
En net toe ons in 'n gemaksone inbeweeg, besluit ek tot hier toe en nie verder nie. Dit maak nie saak of ons 18 maande het om te gaan vir ons lisensies nie, hoe gouer ons dit kry hoe beter en hoe meer kere kan ons probeer voor dit verval ingeval ons nie ons lisensies slaag nie. Ek en manlief gaan maak die Maandag ons afsprake en hy hoor hy ry al die Woensdag! Dinsdag middag na werk kry hy 'n uurlange les met my en die kinders in die kar. (en glo my dit kon nie maklik gewees het nie) Woensdag oggend om 10uur het manlief nog nie 'n voertuig nie en hy vra inderhaas my baas of hy my baas se splinternuwe Golf kan gebruik en my baas stem in. Hy moet 11uur ry. Stres in die oortreffende trap! Hy ry toe voor ons kantoor verby en ek sien die omie langs hom lyk vreeslik nors en ek noem nogals aan my baas dat ek hoop van harte nie daai omie gaan my ook toets nie. Hy slaag dit - dank die Vader daarvoor! My afspraak is toe vir 'n maand later. Intussen ry ek lekker rond, soos my pa my nog geleer het en ek dink ek is okei. Geen oefen lesse of niks nie. En ek beplan hard aan 'n verrassingspartytjie vir manlief se verjaarsdag wat ek 'n week voor my afspraak vir hom hou. Die week wat volg tussen die partytjie en my afspraak is vreeslik besig. Ek kry my niggie se kar darem geleen maar sy studeer in Potch so ek kon eers oefen met haar kar op die vakansie dag van 24 September en my afspraak is vir 25 September om 9uur die oggend. En ek oefen vir 'n uur lank die baan, Manlief het saam my gery en sê vir die instrukteur van die bestuurskool hy is tevrede met hoe ek ry (alhoewel hy vreeslik met my baklei het op die pad want ek ry nie reg nie en hy vertel my mooi hoe ek moet ry)
My baas weier om die kantoor te sluit op 25 September. My kollega kan 'n dag se verlof vat vir daai dag, my baas is op vakansie sedert Woensdag, en ons cleaner werk by die baas se huis daai dag. Ek MOET oopsluit, kan dan gaan vir my lisensie en ek MOET na die tyd terugkeer werk toe. Ons mag om 1uur die kantoor sluit. Dis so unfair.
Ek drink twee kalmeerpille die aand voor ek gaan slaap, maar slaap anyway niks. Ek dink heeltyd aan my lisensie en wat ek geleer het en as ek aan die slaap raak, dan droom ek daarvan. Ek drink weer 2 kalmeer pille toe ek opstaan. Sluit die kantoor oop, bly tot 8uur tot die eerste siel sy verskyning maak en ry toe lisensiekantore toe. My niggie kry ons daar. Dis toe dieselfde omie wat my gaan toets. En hy is so bot soos kan kom. Die instrukteur van die bestuurskool reken dis 'n goeie ding want die omie is nie so vreeslik streng soos die ander nie. Maar die ander groet mens ten minste altyd vriendelik, die omie kyk nie eers in jou rigting nie.
Ek doen soos ek geleer is en slaag die baan. Dankie tog daarvoor. Die pad kan tog seker nie moeiliker wees as die baan nie. Die omie sê as ek die voertuig rol pluk ek onmiddellik (iets wat ek weet en hard geoefen het). Ek trek weg die eerste en tweede keer, perfek. Die derde wegtrek is die een uit die toetsgronde uit. Ek kyk vir aankomende verkeer, die pad is skoon. Ek trek perfek weg en net toe ek oor die hobbel kom om in die pad te draai, toe jaag daar 'n bakkie om die hoek en ek skrik my buite myself en laat die kar toe agteruit loop terug oor die hobbel. Net daar en dan aanvaar ek dat ek gerol en gepluk het. Ek onthou verder niks wat manlief my die vorige dag gesê en geleer het nie en ry letterlik soos my gat net om dit alles verby te kry en nie verder my of die omie se tyd te mors nie. Nou ja, die gedagte het nooit by my opgekom dat die omie my dalk daarvoor sou oorsien nie. Plaas ek net kopgehou het (of nog 'n ekstra kalmeer pil die oggend gesluk het). Ons stop en die omie laat my sit en hy sê ek het dit nie gemaak nie. En toe gaan hy aan oor wat ek alles verkeerd gedoen het. Ek trek te vinnig weg, ry te vinnig, stop nie reg nie, kyk nie vir ander karre nie, kyk op die ratte as ek van rat verwissel, rol as ek wegtrek en en en, en na hy dit alles afgerammel het sê hy bot: "okei bye".
Nou ja, die Maandag gaan maak ek toe vir my 'n nuwe afspraak en ek ry nou weer op 13 Oktober. Intussen het manlief my weer vir lesse gevat. Hy skree al baie minder op my as in die begin, so ek neem aan ek begin nou regkom. Ek sukkel nie regtig met die baan nie, dis die stop wat pla, want my pa het my geleer om eers die koppelaar in te trap en dan die rem, en eintlik is dit anders om. Ek kry elke nag nagmerries oor die toets en die omie. En elke nagmerrie druip ek my lisensie weer en weer en weer.
Ek het vir manlief mooi laat verstaan dat as ek dit die tweede keer by dieselfde omie druip, dan gaan ek nie weer terug Witrivier toe nie. My geld gaan nie daai ou bot omie se salaris verder help betaal nie. Eerder 'n strenger toetsbeampte wat meer vriendelik is as 'n minder streng bot ou oom. Nou ja, ek het nou ons geleende kar ten duurste op die pad laat sit (dit het ons oor 'n duisend rand gekos want die geleende kar se eienaars is nie bereid om dit te doen nie aangesien die bank die kar wil terugvat en hulle besig is om hulleself te sekwestreer) Met manlief se aankoms by die lisensie kantore Vrydag was hulle van lyn af. Maandag oggend is hulle reg om hom te help, maar toe het die eienaars van die voertuig (wat ons leen) 'n karavaan ook op hulle naam wat ook nie op die pad is nie en voor ons die voertuig op die pad wil sit, moet die karavaan ook op die pad gesit word en albei voertuie se agterstallige lisensiegelde en boetes moet betaal word. Nou ja, dit is toe wat so vreeslik baie geld kos.
Nou reken ek, as ek my lisensie more weer pluk en die voertuig word teruggevat voor ek weer 'n afspraak kon kry, dan sal ek baie baie ongelukkig wees en myself nooit kan vergewe vir al die onnodige onkostes wat ons dan moes aangaan nie. Maar as ek dit kry, dan sal ek darem voel dit was die moeite werd.
Nou wil ek vanaand weer kalmeerpille sluk en more beslis 3 sluk en nie net 2 nie. Vanaand gou weer vir oulaas na werk oefen en gelukkig het my baas my verlof gegee vir more so ek hoef nie voor en na die tyd by die werk te wees nie. Dis net jammer dat as jy die eerste keer die baan en voorrit inspeksie geslaag het maar die pad gepluk het dat jy die tweede keer weer alles van voor af moet doen. Maar ek hoop darem dat ek nie weer sal hoef te gaan vir 'n derde probeerslag nie...
Om 'n lang storie kort te maak gebeur dit toe dat ek uit die huis uittrek en die mense by wie ek intrek het niemand 'n voertuig waarmee ek kan leer bestuur of gaan vir my lisensie nie. My leerling verval toe.
Terwyl ek eksamens skryf vir my Human Resource Management en 7 maande swanger is met my jongste dogtertjie, gaan skryf ek my leerling lisensie die tweede keer. Ek leer uit dieselde boekie en ek leer hierdie keer baie hard daarvoor. Ek druip dit. Kon dit nie glo nie! Net daar gooi ek my boekie weg, want dis duidelik dat die boek se titel alles sê "Slaag jou leerling lisensie die eerste keer" beteken dat jy dit die eerste keer sal slaag en beslis nie die tweede, derde en vierde keer nie. Almal dink ek is simpel, maar dis hoe ek daaroor voel. Manlief gaan op dieselfde dag toe (seker vir die 4de keer) om sy leerling lisensie te skryf en hy slaag dit. Hy het ook nooit 'n voertuig gehad nie en skryf net elke keer weer en weer sy leerling.
Ons trek toe van Pretoria af na Witrivier toe en manlief leen my ouma se kar en gaan vir sy lisensie. Die eerste keer toe hy gaan in Witrivier, toe het hy nie 'n beursie nie en ek sit toe vir hom geld in sy ID boekie vir ingeval hy sy lisensie kry dan het hy darem geld om daarvoor te betaal. Ek dink ook toe net so ver soos my neus en sit die geld voor in die ID boekie. Met sy toets vra hulle sy ID en hy gee sy ID vir die toetsbeampte. En toe die beampte die geld voor in die ID sien, sê hy net daar hy aanvaar nie omkoopgeld nie en net daar en dan pluk manlief sy lisensie sonder om eers in die voertuig te klim! Die tweede keer gaan hy na Nelspruit toe en hulle pluk hom toe oor hy nie by 'n bestuurskool was vir lesse nie. Die derde keer gaan hy weer na Nelspruit toe en hulle pluk hom oor hy "gerol" het en hy het nie.
Nietemin, sy leerling verval toe ook. Tot ek besluit het tot hier toe en nie verder nie. Om jou hart in jou keel te voel klop as jy blou ligte sien is nie meer snaaks of lekker nie. En om heeldag aldag tuis te sit oor jy nie wil ry nie oor jy bang is vir verkeersbeaptes, is ook nie meer lekker nie. Ek besluit ek gaan deurdruk en ons sal weer gaan.
Manlief kerm nog dat ons finansies dit nie toelaat nie, maar plan sal ek maak, maar omdraai kans is daar nie. Ons maak afsprake deur iemand anders vir ons leerling lisensies in Komatiepoort. Ek betaal 'n ou van 'n bestuurskool vir leerstof wat ek Maandag kry en ons skryf Woensdag. Ek leer hard, manlief leer hard. Ons gaan skryf. Ek skryf my vraestel binne 20 minute klaar en voel tevrede dat ek vol punte gaan kry. Manlief skryf baie langer. Toe ons klaar geskryf het moes ons buite staan terwyl die vraestelle gemerk word. Manlief stres. Blykbaar het hy 'n vraestel gekry wat nie baie lekker was nie. Niks wat hy geleer het was in daardie vraestel nie. Ek bid net dat manlief sy leerling moet kry. Na wat soos 'n ewigheid gevoel het, roep die dame 5 mense in. Toe stres ons eers. Ek weet ek moet dit slaag, manlief is dood seker hy pluk dit. Ek reken hulle roep dalk net 5 mense op 'n slag in om die nuus te deel, of daar is net 5 wat slaag of net 5 wat druip, maar dis onmoontlik want ek is seker ek slaag en manlief is seker hy druip. Die 5 kom uit en ons hoor die een sê sy het dit nie gemaak nie. Nou stres manlief eers. Die res van ons word ingeroep en toe sy sê "Congratulations, you all have passed your learners licence" toe voel dit of 'n baie swaar gewig van my en manlief se skouers af is. Ek kan nie ophou dankie sê nie.
En net toe ons in 'n gemaksone inbeweeg, besluit ek tot hier toe en nie verder nie. Dit maak nie saak of ons 18 maande het om te gaan vir ons lisensies nie, hoe gouer ons dit kry hoe beter en hoe meer kere kan ons probeer voor dit verval ingeval ons nie ons lisensies slaag nie. Ek en manlief gaan maak die Maandag ons afsprake en hy hoor hy ry al die Woensdag! Dinsdag middag na werk kry hy 'n uurlange les met my en die kinders in die kar. (en glo my dit kon nie maklik gewees het nie) Woensdag oggend om 10uur het manlief nog nie 'n voertuig nie en hy vra inderhaas my baas of hy my baas se splinternuwe Golf kan gebruik en my baas stem in. Hy moet 11uur ry. Stres in die oortreffende trap! Hy ry toe voor ons kantoor verby en ek sien die omie langs hom lyk vreeslik nors en ek noem nogals aan my baas dat ek hoop van harte nie daai omie gaan my ook toets nie. Hy slaag dit - dank die Vader daarvoor! My afspraak is toe vir 'n maand later. Intussen ry ek lekker rond, soos my pa my nog geleer het en ek dink ek is okei. Geen oefen lesse of niks nie. En ek beplan hard aan 'n verrassingspartytjie vir manlief se verjaarsdag wat ek 'n week voor my afspraak vir hom hou. Die week wat volg tussen die partytjie en my afspraak is vreeslik besig. Ek kry my niggie se kar darem geleen maar sy studeer in Potch so ek kon eers oefen met haar kar op die vakansie dag van 24 September en my afspraak is vir 25 September om 9uur die oggend. En ek oefen vir 'n uur lank die baan, Manlief het saam my gery en sê vir die instrukteur van die bestuurskool hy is tevrede met hoe ek ry (alhoewel hy vreeslik met my baklei het op die pad want ek ry nie reg nie en hy vertel my mooi hoe ek moet ry)
My baas weier om die kantoor te sluit op 25 September. My kollega kan 'n dag se verlof vat vir daai dag, my baas is op vakansie sedert Woensdag, en ons cleaner werk by die baas se huis daai dag. Ek MOET oopsluit, kan dan gaan vir my lisensie en ek MOET na die tyd terugkeer werk toe. Ons mag om 1uur die kantoor sluit. Dis so unfair.
Ek drink twee kalmeerpille die aand voor ek gaan slaap, maar slaap anyway niks. Ek dink heeltyd aan my lisensie en wat ek geleer het en as ek aan die slaap raak, dan droom ek daarvan. Ek drink weer 2 kalmeer pille toe ek opstaan. Sluit die kantoor oop, bly tot 8uur tot die eerste siel sy verskyning maak en ry toe lisensiekantore toe. My niggie kry ons daar. Dis toe dieselfde omie wat my gaan toets. En hy is so bot soos kan kom. Die instrukteur van die bestuurskool reken dis 'n goeie ding want die omie is nie so vreeslik streng soos die ander nie. Maar die ander groet mens ten minste altyd vriendelik, die omie kyk nie eers in jou rigting nie.
Ek doen soos ek geleer is en slaag die baan. Dankie tog daarvoor. Die pad kan tog seker nie moeiliker wees as die baan nie. Die omie sê as ek die voertuig rol pluk ek onmiddellik (iets wat ek weet en hard geoefen het). Ek trek weg die eerste en tweede keer, perfek. Die derde wegtrek is die een uit die toetsgronde uit. Ek kyk vir aankomende verkeer, die pad is skoon. Ek trek perfek weg en net toe ek oor die hobbel kom om in die pad te draai, toe jaag daar 'n bakkie om die hoek en ek skrik my buite myself en laat die kar toe agteruit loop terug oor die hobbel. Net daar en dan aanvaar ek dat ek gerol en gepluk het. Ek onthou verder niks wat manlief my die vorige dag gesê en geleer het nie en ry letterlik soos my gat net om dit alles verby te kry en nie verder my of die omie se tyd te mors nie. Nou ja, die gedagte het nooit by my opgekom dat die omie my dalk daarvoor sou oorsien nie. Plaas ek net kopgehou het (of nog 'n ekstra kalmeer pil die oggend gesluk het). Ons stop en die omie laat my sit en hy sê ek het dit nie gemaak nie. En toe gaan hy aan oor wat ek alles verkeerd gedoen het. Ek trek te vinnig weg, ry te vinnig, stop nie reg nie, kyk nie vir ander karre nie, kyk op die ratte as ek van rat verwissel, rol as ek wegtrek en en en, en na hy dit alles afgerammel het sê hy bot: "okei bye".
Nou ja, die Maandag gaan maak ek toe vir my 'n nuwe afspraak en ek ry nou weer op 13 Oktober. Intussen het manlief my weer vir lesse gevat. Hy skree al baie minder op my as in die begin, so ek neem aan ek begin nou regkom. Ek sukkel nie regtig met die baan nie, dis die stop wat pla, want my pa het my geleer om eers die koppelaar in te trap en dan die rem, en eintlik is dit anders om. Ek kry elke nag nagmerries oor die toets en die omie. En elke nagmerrie druip ek my lisensie weer en weer en weer.
Ek het vir manlief mooi laat verstaan dat as ek dit die tweede keer by dieselfde omie druip, dan gaan ek nie weer terug Witrivier toe nie. My geld gaan nie daai ou bot omie se salaris verder help betaal nie. Eerder 'n strenger toetsbeampte wat meer vriendelik is as 'n minder streng bot ou oom. Nou ja, ek het nou ons geleende kar ten duurste op die pad laat sit (dit het ons oor 'n duisend rand gekos want die geleende kar se eienaars is nie bereid om dit te doen nie aangesien die bank die kar wil terugvat en hulle besig is om hulleself te sekwestreer) Met manlief se aankoms by die lisensie kantore Vrydag was hulle van lyn af. Maandag oggend is hulle reg om hom te help, maar toe het die eienaars van die voertuig (wat ons leen) 'n karavaan ook op hulle naam wat ook nie op die pad is nie en voor ons die voertuig op die pad wil sit, moet die karavaan ook op die pad gesit word en albei voertuie se agterstallige lisensiegelde en boetes moet betaal word. Nou ja, dit is toe wat so vreeslik baie geld kos.
Nou reken ek, as ek my lisensie more weer pluk en die voertuig word teruggevat voor ek weer 'n afspraak kon kry, dan sal ek baie baie ongelukkig wees en myself nooit kan vergewe vir al die onnodige onkostes wat ons dan moes aangaan nie. Maar as ek dit kry, dan sal ek darem voel dit was die moeite werd.
Nou wil ek vanaand weer kalmeerpille sluk en more beslis 3 sluk en nie net 2 nie. Vanaand gou weer vir oulaas na werk oefen en gelukkig het my baas my verlof gegee vir more so ek hoef nie voor en na die tyd by die werk te wees nie. Dis net jammer dat as jy die eerste keer die baan en voorrit inspeksie geslaag het maar die pad gepluk het dat jy die tweede keer weer alles van voor af moet doen. Maar ek hoop darem dat ek nie weer sal hoef te gaan vir 'n derde probeerslag nie...
Kompliment
Saterdag middag het manlief gaan gholf speel saam met van sy gereelde gholf pelle en na die tyd bel hy my om hom te kom haal by die gholfbaan en saam te kuier daar.
Nou die pelle van hom ken my nogals goed en hulle weet waar ek werk en wat ek doen. Terwyl ons daar sit en kuier, sê die een ou vir die barman hy moet vir my 'n "thriple" Brandy en Coke ingooi want 'n dubbel en tripel en hopeloos te min vir my want ek werk vir Hannes* en hy dink dit moes iets vreesliks wees om vir Hannes te werk. Een van die ander ouens chip in en sê hy stem saam, om vir Hannes te werk beteken dat ek stres kan hanteer in die oortreffende trap.
Nou kyk, baie dae is my baas in 'n goeie bui en dan werk ek vreeslik lekker al werk ek onder ongelooflike druk, maar as hy die dag in een van sy volmaan buie is, dan kan jy die druk en stres nie maklik uitstaan nie. Dis net vir my vreeslik interessant dat almal anders kan raaksien wat ek in ons kantoor doen en beteken en hoe hard ek werk en onder watter druk en stres ek werk, maar my eie baas kan dit nie raaksien nie. Al waaroor hy altyd kerm is dat en nie alles gelyk gedoen kan kry nie en die feit dat ek met hom terug praat. Ek het my al hoeveel keer voorgeneem om nie terug te praat nie, maar elke liewe keer nog voor ek my kon kry, dan het ek alweer teruggepraat. Ek kan dit nie help nie.
Maar ek glo daar is 'n doel waarom ek werk waar ek werk. Die doel daarmee sal seker nog eendag aan my bekend word. Dis net jammer dat die woord "dankie" nie in my baas se woordeskat bestaan nie. Dit sou die lewe tog soveel makliker en draagliker gemaak het by die werk.
Nou die pelle van hom ken my nogals goed en hulle weet waar ek werk en wat ek doen. Terwyl ons daar sit en kuier, sê die een ou vir die barman hy moet vir my 'n "thriple" Brandy en Coke ingooi want 'n dubbel en tripel en hopeloos te min vir my want ek werk vir Hannes* en hy dink dit moes iets vreesliks wees om vir Hannes te werk. Een van die ander ouens chip in en sê hy stem saam, om vir Hannes te werk beteken dat ek stres kan hanteer in die oortreffende trap.
Nou kyk, baie dae is my baas in 'n goeie bui en dan werk ek vreeslik lekker al werk ek onder ongelooflike druk, maar as hy die dag in een van sy volmaan buie is, dan kan jy die druk en stres nie maklik uitstaan nie. Dis net vir my vreeslik interessant dat almal anders kan raaksien wat ek in ons kantoor doen en beteken en hoe hard ek werk en onder watter druk en stres ek werk, maar my eie baas kan dit nie raaksien nie. Al waaroor hy altyd kerm is dat en nie alles gelyk gedoen kan kry nie en die feit dat ek met hom terug praat. Ek het my al hoeveel keer voorgeneem om nie terug te praat nie, maar elke liewe keer nog voor ek my kon kry, dan het ek alweer teruggepraat. Ek kan dit nie help nie.
Maar ek glo daar is 'n doel waarom ek werk waar ek werk. Die doel daarmee sal seker nog eendag aan my bekend word. Dis net jammer dat die woord "dankie" nie in my baas se woordeskat bestaan nie. Dit sou die lewe tog soveel makliker en draagliker gemaak het by die werk.
Friday, October 9, 2009
Prokureurs
Ek werk by 'n prokureursfirma en kyk, as my baas my die dag nou regtig kwaad het, dan haal ek een van die onderstaande grappies uit of ek print dit en gee dit vir hom. Dis die vinnigste wat hy my sommer heeltemal uitlos vir die res van die dag. Hy is vinnig om persoonlike grappe te maak met sy personeel, maar 'n prokureurs grappie kan hy nie verdra nie. En my leuse? Hier is vir jou 'n bietjie van jou eie medisyne! Al hierdie onderstaande grappies is darem nie van toepassing op my baas nie, maar dan is daar byvoorbeeld die eerste een wat baie waar is. Ek het al die woorde getel wat my baas vir my dikteer en ek tik. Een hele paragraaf bestaan soms uit net een sin van oor die 60 woorde! So die 40 woorde kort sin is baie beslis op hom van toepassing!
Enjoy!
You might be a lawyer if you believe that a 40 words’ sentence is a short one.
There are 2 kinds of lawyers. Those who know the law and those who know the judge.
An Engineer dies and reports to hell. Pretty soon the engineer gets dissatisfied with the level of comfort in hell, and starts designing and building improvements. After a while, they’ve got air conditioning and flush toilets and escalators, and the engineer is a pretty popular guy.
One day God calls Satan up on the telephone and says with a sneer, “so how’s it going down there in hell?”
Satan replies, “Hey things are going great, we’ve got air conditioning and flush toilets and escalators, and there’s no telling what this engineer is going to come up with next.”
God replies, “What???” You’ve got an engineer? That’s a mistake – he should never have gotten down there; send him up here.”
Satan says “no way. I like having an engineer on the staff, and I’m keeping him.”
God says “send him back up here or I’ll sue”.
Satan laughs uproariously and answers “Yeah right. And just where are you going to get a lawyer?”
What’s the difference between a good lawyer and a bad lawyer? A bad lawyer can let a case drag out for several years. A good lawyer can make it last even longer.
An old man was on his death bed. He wanted badly to take some of his money with him. He called his priest, his doctor and his lawyer to his bedside.
“Here’s R30 000 cash to be held by each of you. I trust you to put this in my coffin when I die so I can take all my money with me.”
At the funeral each man put an envelope in the coffin. Riding away in a limousine, the priest suddenly broke into tears and confessed, “I had only put R20 000 into the envelope because I needed R10 000 for a new baptistery”
“Well, since we’re confiding in each other,” said the doctor, “I only put R10 000 in the envelope because we needed a new machine at the hospital which cost R20 000.”
The lawyer was aghast. “I’m ashamed of both of you” he exclaimed. “I want it known that when I put my envelope in that coffin, it held my personal check for the full R30 000.”
A new client had just come in to see a famous lawyer. “Can you tell me how much you charge?” said the client.
“Of course” the lawyer replied, “I charge R200 to answer 3 questions!”
“Well, that’s a bit steep, isn’t it?”
“Yes it is” said the lawyer, “and what’s your 3rd question?”
I’m beginning to think that my lawyer is too interested in making money.”
“Why do you say that?”
“Listen to this from his bill: for waking up at night and thinking about your case: R50.”
The lawyer’s son wanted to follow in his father’s footsteps, so he went to Law school. He graduated with honors, and then went home to join his father’s firm. At the end of his first day at work he rushed into his father’s office, and said.
“Father, Father, in one day I broke the accident case that you’ve been working on for 10 years!”
His father responded: “you idiot, we could live on the funding of that case for another 10 years!”
A doctor and a lawyer were attending a cocktail party when the doctor was approached by a man who asked advice on how to handle his ulcer. The doctor mumbled some medical advice, then turned to the lawyer and asked, “How do you handle the situation when you are asked for advice during a social function?”
“Just send an account for such advice” replied the lawyer.
On the next morning the doctor arrived at his surgery and issued the ulcer-stricken man a R100 account. That afternoon he received a R200 account from the lawyer.
A dog ran into a butcher shop and grabbed a roast off the counter. Fortunately, the butcher recognized the dog as belonging to a neighbor of his. The neighbor happened to be a lawyer. Incensed at the theft, the butcher called up his neighbor and said, “Hey, if your dog stole a roast from my butcher shop, would you be liable for the cost of the meat?”
The lawyer replied, “Of course, how much was the roast?”
“R50.”
A few days later the butcher received a check in the mail for R50. Attached to it was an invoice that read: Legal consultation service R250.
Enjoy!
You might be a lawyer if you believe that a 40 words’ sentence is a short one.
There are 2 kinds of lawyers. Those who know the law and those who know the judge.
An Engineer dies and reports to hell. Pretty soon the engineer gets dissatisfied with the level of comfort in hell, and starts designing and building improvements. After a while, they’ve got air conditioning and flush toilets and escalators, and the engineer is a pretty popular guy.
One day God calls Satan up on the telephone and says with a sneer, “so how’s it going down there in hell?”
Satan replies, “Hey things are going great, we’ve got air conditioning and flush toilets and escalators, and there’s no telling what this engineer is going to come up with next.”
God replies, “What???” You’ve got an engineer? That’s a mistake – he should never have gotten down there; send him up here.”
Satan says “no way. I like having an engineer on the staff, and I’m keeping him.”
God says “send him back up here or I’ll sue”.
Satan laughs uproariously and answers “Yeah right. And just where are you going to get a lawyer?”
What’s the difference between a good lawyer and a bad lawyer? A bad lawyer can let a case drag out for several years. A good lawyer can make it last even longer.
An old man was on his death bed. He wanted badly to take some of his money with him. He called his priest, his doctor and his lawyer to his bedside.
“Here’s R30 000 cash to be held by each of you. I trust you to put this in my coffin when I die so I can take all my money with me.”
At the funeral each man put an envelope in the coffin. Riding away in a limousine, the priest suddenly broke into tears and confessed, “I had only put R20 000 into the envelope because I needed R10 000 for a new baptistery”
“Well, since we’re confiding in each other,” said the doctor, “I only put R10 000 in the envelope because we needed a new machine at the hospital which cost R20 000.”
The lawyer was aghast. “I’m ashamed of both of you” he exclaimed. “I want it known that when I put my envelope in that coffin, it held my personal check for the full R30 000.”
A new client had just come in to see a famous lawyer. “Can you tell me how much you charge?” said the client.
“Of course” the lawyer replied, “I charge R200 to answer 3 questions!”
“Well, that’s a bit steep, isn’t it?”
“Yes it is” said the lawyer, “and what’s your 3rd question?”
I’m beginning to think that my lawyer is too interested in making money.”
“Why do you say that?”
“Listen to this from his bill: for waking up at night and thinking about your case: R50.”
The lawyer’s son wanted to follow in his father’s footsteps, so he went to Law school. He graduated with honors, and then went home to join his father’s firm. At the end of his first day at work he rushed into his father’s office, and said.
“Father, Father, in one day I broke the accident case that you’ve been working on for 10 years!”
His father responded: “you idiot, we could live on the funding of that case for another 10 years!”
A doctor and a lawyer were attending a cocktail party when the doctor was approached by a man who asked advice on how to handle his ulcer. The doctor mumbled some medical advice, then turned to the lawyer and asked, “How do you handle the situation when you are asked for advice during a social function?”
“Just send an account for such advice” replied the lawyer.
On the next morning the doctor arrived at his surgery and issued the ulcer-stricken man a R100 account. That afternoon he received a R200 account from the lawyer.
A dog ran into a butcher shop and grabbed a roast off the counter. Fortunately, the butcher recognized the dog as belonging to a neighbor of his. The neighbor happened to be a lawyer. Incensed at the theft, the butcher called up his neighbor and said, “Hey, if your dog stole a roast from my butcher shop, would you be liable for the cost of the meat?”
The lawyer replied, “Of course, how much was the roast?”
“R50.”
A few days later the butcher received a check in the mail for R50. Attached to it was an invoice that read: Legal consultation service R250.
Die kopluise, tannie en kleuterskool
Eergisteraand kom my oudste dogtertjie mos weer by die huis aan. Die "tannie" het weer na haar kop gekyk en luise gekry. Ek sê vir die kind dis onmoontlik. Net die vorige aand het ek weer hulle hare gewas en deurgekam en nie opgehou voor ek doodseker was daar is absoluut niks meer luise op nie. "Nee," sê sy, sy het vir die "tannie" gesê haar ma doen alles wat sy kan om die gogga's af te haal maar die "tannie" sê toe vir haar sy jok, haar ma doen dit nie. Nou kyk, toe bereik ek breekpunt. Tot hier toe en nie verder nie. Manlief reken hy gaan sommer die kinders uit die skool uit haal, maar ek kalmeer hom deur te sê dis een vrou, nie die skool nie en ons moet dit nou regtig met die skoolhoof gaan uitsorteer.
Nou ja, gister oggend wag ons vir die skoolhoof (wie ook ons oudste se juffrou is) en ons vra haar hoekom die "dame" sulke dinge vir ons kinders sê en nie vir my as sy my in die middae by die skool sien nie. Die juffrou se mond hang oop, want die "dame" MAG nie die kinders se koppe deurkyk en sulke goed vir die kinders sê soos wat sy doen nie! Sy wou weet wanneer die vrou dit doen en ek sê vir haar dis naskool wat dit gebeur dat sy die kinders so een een roep en hulle koppe deurkyk en al hierdie opmerkings vir die kinders sê. Ek vertel die juffrou van my elle lange lys goed wat ek al gedoen het en steeds doen. Sy sê ek is nie die enigste ma wat sukkel nie. Daar is heelwat ouers wat kom kla en dit lyk vir haar of al die goed wat in die verlede gehelp het, nie meer help nie en of die kopluise immuun geraak het teen alles. En blykbaar kom elke ma by haar aan met 'n lys goed wat hulle al gedoen en probeer het. Ek sê vir haar my lys op. Sy reken ek oortref al die vorige lyste van wat sy al gehoor het en dit lyk vir haar of ek 'n kenner van kopluise is en volgende jaar sal sy my gebruik om 'n praatjie oor kopluise by die skool te kom hou oor wat werk en wat nie. Ek lag toe net en sê dat die probleem is ek self het nog nie uitgevind wat werk nie!
Ek het gehoor dat as jy jou hare kleur dan raak jy van die goed ontslae maar ek weier om my kinders se hare te kleur. My oudste se maatjie se hare is skielik rooi en toe moes ek hoor dat as jy rooi hare het, dan het jy nie luise nie. Maar die juffrou sê dit het ook nie gehelp nie. Ek het ook gehoor dat haarsproei werk, maar dit werk toe ook nie vir my kinders nie. Nou het ek weer gehoor dat Menthol shampoo werk en ek het 'n groot bottel daarvan gekoop, maar nou ja, ek twyfel amper of dit sal werk, maar probeer dit anyway.
Toe die kinders gister van die skool af kom, vra ek hulle of die "tannie" weer deur hulle hare gekyk het en toe hoor ek die tannie het nie een van die kinders geroep om hulle hare deur te kyk nie. Ek hoop nou dit bly so.
Nou ja, gister oggend wag ons vir die skoolhoof (wie ook ons oudste se juffrou is) en ons vra haar hoekom die "dame" sulke dinge vir ons kinders sê en nie vir my as sy my in die middae by die skool sien nie. Die juffrou se mond hang oop, want die "dame" MAG nie die kinders se koppe deurkyk en sulke goed vir die kinders sê soos wat sy doen nie! Sy wou weet wanneer die vrou dit doen en ek sê vir haar dis naskool wat dit gebeur dat sy die kinders so een een roep en hulle koppe deurkyk en al hierdie opmerkings vir die kinders sê. Ek vertel die juffrou van my elle lange lys goed wat ek al gedoen het en steeds doen. Sy sê ek is nie die enigste ma wat sukkel nie. Daar is heelwat ouers wat kom kla en dit lyk vir haar of al die goed wat in die verlede gehelp het, nie meer help nie en of die kopluise immuun geraak het teen alles. En blykbaar kom elke ma by haar aan met 'n lys goed wat hulle al gedoen en probeer het. Ek sê vir haar my lys op. Sy reken ek oortref al die vorige lyste van wat sy al gehoor het en dit lyk vir haar of ek 'n kenner van kopluise is en volgende jaar sal sy my gebruik om 'n praatjie oor kopluise by die skool te kom hou oor wat werk en wat nie. Ek lag toe net en sê dat die probleem is ek self het nog nie uitgevind wat werk nie!
Ek het gehoor dat as jy jou hare kleur dan raak jy van die goed ontslae maar ek weier om my kinders se hare te kleur. My oudste se maatjie se hare is skielik rooi en toe moes ek hoor dat as jy rooi hare het, dan het jy nie luise nie. Maar die juffrou sê dit het ook nie gehelp nie. Ek het ook gehoor dat haarsproei werk, maar dit werk toe ook nie vir my kinders nie. Nou het ek weer gehoor dat Menthol shampoo werk en ek het 'n groot bottel daarvan gekoop, maar nou ja, ek twyfel amper of dit sal werk, maar probeer dit anyway.
Toe die kinders gister van die skool af kom, vra ek hulle of die "tannie" weer deur hulle hare gekyk het en toe hoor ek die tannie het nie een van die kinders geroep om hulle hare deur te kyk nie. Ek hoop nou dit bly so.
Thursday, October 1, 2009
Opwindende oggend
Dis presies wat vanoggend was. 'n Opwindende oggend.
Gisteraand het ons mos bitter min geslaap en manlief en sy games het eers na middernag die eerste keer gaan slaap. Vanoggend 6uur toe is ons wakker en sien manlief 'n sms op sy foon van sy suster af. Sonder die kinders in die huis, lê ons gewoonlik tot so voor 7 nog in die bed, staan op en maak koffie en trek aan en dan is ons nog steeds baie vroeg by die werk. Die sms sê toe dat sy suster en haar man het middernag in die dorp aangekom en het toe nie slaapplek gehad nie en toe slaap hulle maar voor die kerk in die dorp. Manlief bel toe en hoor hulle sit by die dam in die dorp en ons bly reg oorkant die dam. Kyk by die venster uit en sowaar, daar staan die geel golf onder die boom.
Ons is toe 6uur uit die bed uit en manlief gaan koop toe gou melk en gaan haal hulle (want hulle weet nie waar ons bly nie) en hulle kom laai toe hulle kar by ons plek uit. Sien, hulle trek van Pretoria af weer terug Nelspruit toe en die plek waar hulle sou intrek het die verhuurders nou skielik aan ander mense gaan staan en uitverhuur en nou sit hulle sonder heenkome.
Hulle het toe hulle pos uit die posbus gaan uithaal en daar was toe twee verdagte pakkies daarin wat hulle toe oopgemaak het en wat hulle toe nou vir ons kom wys. Dis snaaks verpak, kom van Madrid af en daar is 'n briefie binne in wat lyk of dit in Portugees geskryf is en wat ons nie 'n woord van verstaan nie. Wat nog snaakser is, is dat binne in elkeen van die twee pakkies is daar 'n klein beursie. Die beursie se twee ritssluiters is vasgegom en mens moet dit uitmekaar skeur om dit oop te kry. Binne in is daar 'n toegedraaide papiertjie en as jy hom oopdraai is daar 'n toegedraaide papiertjie weer binne in. Binne in die tweede een is daar wit poeier. Aan die kantsakkies is daar twee "bolletjies". Met "bolletjies" bedoel ek nou dis 'n leer dingetjie wat toegewerk is met dik gare. En met die oopsny daarvan, kry jy weer twee stukke opgevoude papier en binne in die papier is daar ysterballetjies en houtstukkies, grassies, takkies, saadjies en dies meer. Dit lyk nie goed nie. Ek is toe by die werk afgelaai (en is nog steeds vroeg by die werk) en manlief vat die goed toe polisie toe. Hulle weet toe nie wat dit is nie en sal dit stuur vir forensiese toetse. Manlief hou egter 'n afskrif van die brief wat hy later die dag vir 'n portugese vrou vat om te sien of dit wel in Portugees geskryf is en om uit te vind wat daarin staan. Al wat in die brief toe staan is dat dit een of ander moetie of iets is en die persoon aan wie dit gestuur is (wie se naam nie genoem word nie) moet die goed onder haar matras en onder haar mat strooi en die naam "Sandra" uitroep terwyl sy dit doen en een of ander man mag nie daarvan weet nie en dis al.
Sjoe, sal nogals graag wou weet waarvoor dit was...
Gisteraand het ons mos bitter min geslaap en manlief en sy games het eers na middernag die eerste keer gaan slaap. Vanoggend 6uur toe is ons wakker en sien manlief 'n sms op sy foon van sy suster af. Sonder die kinders in die huis, lê ons gewoonlik tot so voor 7 nog in die bed, staan op en maak koffie en trek aan en dan is ons nog steeds baie vroeg by die werk. Die sms sê toe dat sy suster en haar man het middernag in die dorp aangekom en het toe nie slaapplek gehad nie en toe slaap hulle maar voor die kerk in die dorp. Manlief bel toe en hoor hulle sit by die dam in die dorp en ons bly reg oorkant die dam. Kyk by die venster uit en sowaar, daar staan die geel golf onder die boom.
Ons is toe 6uur uit die bed uit en manlief gaan koop toe gou melk en gaan haal hulle (want hulle weet nie waar ons bly nie) en hulle kom laai toe hulle kar by ons plek uit. Sien, hulle trek van Pretoria af weer terug Nelspruit toe en die plek waar hulle sou intrek het die verhuurders nou skielik aan ander mense gaan staan en uitverhuur en nou sit hulle sonder heenkome.
Hulle het toe hulle pos uit die posbus gaan uithaal en daar was toe twee verdagte pakkies daarin wat hulle toe oopgemaak het en wat hulle toe nou vir ons kom wys. Dis snaaks verpak, kom van Madrid af en daar is 'n briefie binne in wat lyk of dit in Portugees geskryf is en wat ons nie 'n woord van verstaan nie. Wat nog snaakser is, is dat binne in elkeen van die twee pakkies is daar 'n klein beursie. Die beursie se twee ritssluiters is vasgegom en mens moet dit uitmekaar skeur om dit oop te kry. Binne in is daar 'n toegedraaide papiertjie en as jy hom oopdraai is daar 'n toegedraaide papiertjie weer binne in. Binne in die tweede een is daar wit poeier. Aan die kantsakkies is daar twee "bolletjies". Met "bolletjies" bedoel ek nou dis 'n leer dingetjie wat toegewerk is met dik gare. En met die oopsny daarvan, kry jy weer twee stukke opgevoude papier en binne in die papier is daar ysterballetjies en houtstukkies, grassies, takkies, saadjies en dies meer. Dit lyk nie goed nie. Ek is toe by die werk afgelaai (en is nog steeds vroeg by die werk) en manlief vat die goed toe polisie toe. Hulle weet toe nie wat dit is nie en sal dit stuur vir forensiese toetse. Manlief hou egter 'n afskrif van die brief wat hy later die dag vir 'n portugese vrou vat om te sien of dit wel in Portugees geskryf is en om uit te vind wat daarin staan. Al wat in die brief toe staan is dat dit een of ander moetie of iets is en die persoon aan wie dit gestuur is (wie se naam nie genoem word nie) moet die goed onder haar matras en onder haar mat strooi en die naam "Sandra" uitroep terwyl sy dit doen en een of ander man mag nie daarvan weet nie en dis al.
Sjoe, sal nogals graag wou weet waarvoor dit was...
Verveeld sonder die kinders
Hierdie weeklange skoolvakansie het ons die kinders by hulle nefies in Pretoria gaan aflaai sodat hulle bietjie daar kan gaan kuier. Met die Maart vakansie het hulle by hulle ouma in Pretoria gaan kuier vir twee weke. Om jou kinders altyd by jou te hê en dan skielik alleen te wees maak dat jy nie mooi weet wat om met jouself aan te vang nie.
Met die kinders tuis is daar roetine. Soggens opstaan, koffie maak, kinders wakker maak, aantrek, tande borsel, skool toe om kinders af te laai, werk toe. Na werk is dit weer kinders oplaai by die naskool, winkel toe, huis toe, kos maak, eet, bad, tasse pak vir skool, bietjie speel of iets en dan is dit slaaptyd.
En skielik is hulle nie daar nie. Met die Maart vakansie het ons 'n wilde katjie gevang en toe die kinders nou nie tuis was nie, het ons agter hierdie dingetjie aangekruip om haar mak te maak. En na die twee weke was die katjie so mak soos kan kom en tog te oulik. En toe die kinders by die huis instap saam hulle nefies, het die katjie so geskrik dat sy die pad gevat het en sy het nooit weer teruggekom nie. Al ons harde werk toe verniet.
Met hierdie vakansie gaan dit dieselfde. Ons drentel in die winkels rond, niks wat ons jaag nie. Maak nie in die aande kos nie want wie wil nou vir net twee mense kos maak? Amper koop ons 'n klein hondjie agter wie ons ook sou aankruip, maar toe besluit ons liewer nie.
Gisteraand gaan ons by my ouma eet, daarna wil ons dalk 'n fliek gaan kyk, dalk nie. Ons ry inelkgeval en daar aangekom toe is daar nou nie 'n fliek wat ek en manlief saam wil kyk nie en daar is vreeslik baie mense. Dis mos maandeinde en Woensdae is dit baie goedkoper. Manlief wou toe gaan games speel, maar dis net so vol daar. Ons val toe by Top CD in en dis 'n fees om nie agter twee klein terroriste aan te hol heeltyd nie. Daar koop ons toe maar 2 Wii games. Besluit ons wil 'n milkshake gaan drink. Milky Lane se diens is hopeloos te stadig vir ons en ons ry. Maak by MacDonalds se drive thru 'n draai en kry daar 'n milkshake en ek vra vir Coke met baie ys. Na ons al om die hoek is, proe ek my Coke en dis toe nie skoon Coke nie, maar gemeng met Fanta Orange! Dit proe toe darem nie te aardig nie en ek drink dit toe maar so, ek meen, ek gaan nou wragtig nie nog omdraai nie, ek wil nou by die huis kom. Stop tuis en gaan kyk hoe lyk hierdie nuwe games. Speel 'n bietjie en ek raak toe aan die slaap terwyl manlief rustig voort speel.
Om middernag word ek wakker en sien manlief sit steeds regop en speel game! Met die kinders in die huis gebeur dit baie min dat ons tot so laat wakker is saans. Hulle put mens heeltemal uit.
Ek wonder hoe sou ons lewe gewees het sonder ons kinders. Ek dink dit sou heel vervelig gewees het. Ek weet nie hoe ons die tyd sou omkry nie! Desember maand gaan hulle beslis nie weer kuier nie...
Met die kinders tuis is daar roetine. Soggens opstaan, koffie maak, kinders wakker maak, aantrek, tande borsel, skool toe om kinders af te laai, werk toe. Na werk is dit weer kinders oplaai by die naskool, winkel toe, huis toe, kos maak, eet, bad, tasse pak vir skool, bietjie speel of iets en dan is dit slaaptyd.
En skielik is hulle nie daar nie. Met die Maart vakansie het ons 'n wilde katjie gevang en toe die kinders nou nie tuis was nie, het ons agter hierdie dingetjie aangekruip om haar mak te maak. En na die twee weke was die katjie so mak soos kan kom en tog te oulik. En toe die kinders by die huis instap saam hulle nefies, het die katjie so geskrik dat sy die pad gevat het en sy het nooit weer teruggekom nie. Al ons harde werk toe verniet.
Met hierdie vakansie gaan dit dieselfde. Ons drentel in die winkels rond, niks wat ons jaag nie. Maak nie in die aande kos nie want wie wil nou vir net twee mense kos maak? Amper koop ons 'n klein hondjie agter wie ons ook sou aankruip, maar toe besluit ons liewer nie.
Gisteraand gaan ons by my ouma eet, daarna wil ons dalk 'n fliek gaan kyk, dalk nie. Ons ry inelkgeval en daar aangekom toe is daar nou nie 'n fliek wat ek en manlief saam wil kyk nie en daar is vreeslik baie mense. Dis mos maandeinde en Woensdae is dit baie goedkoper. Manlief wou toe gaan games speel, maar dis net so vol daar. Ons val toe by Top CD in en dis 'n fees om nie agter twee klein terroriste aan te hol heeltyd nie. Daar koop ons toe maar 2 Wii games. Besluit ons wil 'n milkshake gaan drink. Milky Lane se diens is hopeloos te stadig vir ons en ons ry. Maak by MacDonalds se drive thru 'n draai en kry daar 'n milkshake en ek vra vir Coke met baie ys. Na ons al om die hoek is, proe ek my Coke en dis toe nie skoon Coke nie, maar gemeng met Fanta Orange! Dit proe toe darem nie te aardig nie en ek drink dit toe maar so, ek meen, ek gaan nou wragtig nie nog omdraai nie, ek wil nou by die huis kom. Stop tuis en gaan kyk hoe lyk hierdie nuwe games. Speel 'n bietjie en ek raak toe aan die slaap terwyl manlief rustig voort speel.
Om middernag word ek wakker en sien manlief sit steeds regop en speel game! Met die kinders in die huis gebeur dit baie min dat ons tot so laat wakker is saans. Hulle put mens heeltemal uit.
Ek wonder hoe sou ons lewe gewees het sonder ons kinders. Ek dink dit sou heel vervelig gewees het. Ek weet nie hoe ons die tyd sou omkry nie! Desember maand gaan hulle beslis nie weer kuier nie...
Wednesday, September 30, 2009
Kinders en kopluise
Ek is raadop teen die klein gedroggies!
My kiddies het vir die Maart skoolvakansie gaan kuier in Pretoria by hulle ouma en toe hulle terugkeer na die vakansie toe vang my oog een van hierdie gehate gediertes. En van daar af sukkel ek nog al die pad.
Elke ander keer as ek een van die gediertes gewaar het op een van my kinders se koppe, dan het ek dadelik 'n mengsel aangemaak wat bestaan uit een deel Domestos en 20 dele water. En dit het nog altyd gewerk soos 'n bom. Ek het altyd uit my pad gegaan en 'n bottel Domestos gekies wat darem 'n lekker geur het.
Maar hierdie keer het die Domestos nie gewerk nie. Ek het later die Domestos aangepas en een deel met net 10 dele water gemeng en getoets op my eie kop maar dit het my kop so erg gebrand dat ek dit liewer nie so wou probeer om die arme kinders se koppe nie.
Die kleuterskool het my begin voorkeer om my in te lig oor die gogga's op my kinders se koppe en ek stel hulle toe gerus dat ek daaraan werk so hard as wat ek kan. In die weke wat volg het ek al wat 'n boereraat was op die internet opgesoek en uitprobeer en die apteek het goed geld gemaak uit my uit.
Ek het mayonaise op hulle koppe gesmeer, olie en asyn gemeng en opgesmeer en hulle in die son laat sit, hulle hare afgespoel met asyn water, ek het verskeie olies gekoop wat ek in plasenta en in hulle sjampoe gemeng het en waarmee ek elke liewe dag hulle hare spuit en hulle hare mee was. Ek het hordes verskillende luis kammetjies gekoop, middels wat die luise en die nete laat bros word (en dit was die eerste keer dat ek so iets teekom), verskillende luis sjampoe's, you name it, dit het ek beproef. Manlief het hom later vererg vir my, want die arme kinders ly vreeslik onder my en my "luis obsessie". Die kinders vermy my al heeltemal want hulle weet ek het 'n oog vir 'n luis ontwikkel en ek sien die goed op hulle koppe myle ver al. En dan sal dit mos altyd so wees dat sodra ons by mense of in winkels is, dan sien ek hierdie goed krioel op my kinders se koppe en dan moet ek my inhou om dit nie daar en dan van hulle koppe af te haal nie.
En elke liewe oggend en elke liewe aand kam ek die hare deur en kyk ek die hare deur en sorg dat hulle met skoon koppe skool toe gaan, net om die aand weer nuwe luise af te haal. Ek laat my bediende elke tweede dag as sy inkom al die beddegoed goed was en stryk om seker te maak die goed lewe nie voort op my beddegoed nie. Maar nee, ontslae raak van die monsters, die gebeur nie.
Einde ten laaste besluit ons om maar die Paraspray te koop, die "beter" een nogals. Ek spuit die hele bottel uit op my twee kiddies se hare en doen presies soos hulle sê om te doen (en toe trek ons nou al by die Julie vakansie). Die hele res van die vakansie is hulle koppe skoon. En oor die bottel sê dis net een keer se gebruik en daar nêrens staan hoe lank uitmekaar mens die produk kan gebruik nie, neem ek aan dat ek nou van die goed ontslae is.
Tot die skool die dag weer begin en die kinders weer met nuwe "goggo's" huis toe kom! Nee kyk, nou weet ek wragtig nie meer nie. Ek gaan apteek toe en praat daar met die suster en vertel haar my hartseer storie en sy glo my nie! Sy reken dis onmoontlik dat hulle nog steeds luise het. Ek gee nou moed op. Ek is raad op. By hierdie einste kleuterskool is daar 'n "dame" wat elke dag vir my oudste dogtertjie vertel dat sy luise het, of dat sy haar ma moet sê om meer gereeld haar hare te was en dies meer. In die begin het ek my vererg maar niks gesê nie, dit help anyway nie ek haal dit op my dogtertjie uit nie. Maar kyk, toe my dogtertjie die dag by die huis kom en vir my sê dat die "tannie" vir haar gesê het sy bad nie, toe kon ek my nie meer inhou nie. Ongelukkig het ek nog nie die kans gehad om dit met die skool op te neem nie, maar ek het nou genoeg gehad. Die "tannie" en die luise moet nou uitgesorteer word en vinnig ook want my geduld is nou heeltemal op.
My kiddies het vir die Maart skoolvakansie gaan kuier in Pretoria by hulle ouma en toe hulle terugkeer na die vakansie toe vang my oog een van hierdie gehate gediertes. En van daar af sukkel ek nog al die pad.
Elke ander keer as ek een van die gediertes gewaar het op een van my kinders se koppe, dan het ek dadelik 'n mengsel aangemaak wat bestaan uit een deel Domestos en 20 dele water. En dit het nog altyd gewerk soos 'n bom. Ek het altyd uit my pad gegaan en 'n bottel Domestos gekies wat darem 'n lekker geur het.
Maar hierdie keer het die Domestos nie gewerk nie. Ek het later die Domestos aangepas en een deel met net 10 dele water gemeng en getoets op my eie kop maar dit het my kop so erg gebrand dat ek dit liewer nie so wou probeer om die arme kinders se koppe nie.
Die kleuterskool het my begin voorkeer om my in te lig oor die gogga's op my kinders se koppe en ek stel hulle toe gerus dat ek daaraan werk so hard as wat ek kan. In die weke wat volg het ek al wat 'n boereraat was op die internet opgesoek en uitprobeer en die apteek het goed geld gemaak uit my uit.
Ek het mayonaise op hulle koppe gesmeer, olie en asyn gemeng en opgesmeer en hulle in die son laat sit, hulle hare afgespoel met asyn water, ek het verskeie olies gekoop wat ek in plasenta en in hulle sjampoe gemeng het en waarmee ek elke liewe dag hulle hare spuit en hulle hare mee was. Ek het hordes verskillende luis kammetjies gekoop, middels wat die luise en die nete laat bros word (en dit was die eerste keer dat ek so iets teekom), verskillende luis sjampoe's, you name it, dit het ek beproef. Manlief het hom later vererg vir my, want die arme kinders ly vreeslik onder my en my "luis obsessie". Die kinders vermy my al heeltemal want hulle weet ek het 'n oog vir 'n luis ontwikkel en ek sien die goed op hulle koppe myle ver al. En dan sal dit mos altyd so wees dat sodra ons by mense of in winkels is, dan sien ek hierdie goed krioel op my kinders se koppe en dan moet ek my inhou om dit nie daar en dan van hulle koppe af te haal nie.
En elke liewe oggend en elke liewe aand kam ek die hare deur en kyk ek die hare deur en sorg dat hulle met skoon koppe skool toe gaan, net om die aand weer nuwe luise af te haal. Ek laat my bediende elke tweede dag as sy inkom al die beddegoed goed was en stryk om seker te maak die goed lewe nie voort op my beddegoed nie. Maar nee, ontslae raak van die monsters, die gebeur nie.
Einde ten laaste besluit ons om maar die Paraspray te koop, die "beter" een nogals. Ek spuit die hele bottel uit op my twee kiddies se hare en doen presies soos hulle sê om te doen (en toe trek ons nou al by die Julie vakansie). Die hele res van die vakansie is hulle koppe skoon. En oor die bottel sê dis net een keer se gebruik en daar nêrens staan hoe lank uitmekaar mens die produk kan gebruik nie, neem ek aan dat ek nou van die goed ontslae is.
Tot die skool die dag weer begin en die kinders weer met nuwe "goggo's" huis toe kom! Nee kyk, nou weet ek wragtig nie meer nie. Ek gaan apteek toe en praat daar met die suster en vertel haar my hartseer storie en sy glo my nie! Sy reken dis onmoontlik dat hulle nog steeds luise het. Ek gee nou moed op. Ek is raad op. By hierdie einste kleuterskool is daar 'n "dame" wat elke dag vir my oudste dogtertjie vertel dat sy luise het, of dat sy haar ma moet sê om meer gereeld haar hare te was en dies meer. In die begin het ek my vererg maar niks gesê nie, dit help anyway nie ek haal dit op my dogtertjie uit nie. Maar kyk, toe my dogtertjie die dag by die huis kom en vir my sê dat die "tannie" vir haar gesê het sy bad nie, toe kon ek my nie meer inhou nie. Ongelukkig het ek nog nie die kans gehad om dit met die skool op te neem nie, maar ek het nou genoeg gehad. Die "tannie" en die luise moet nou uitgesorteer word en vinnig ook want my geduld is nou heeltemal op.
Subscribe to:
Posts (Atom)